Demir'im Ayvalıkta, ananesiyle beraber....
Çok mutlu, inanılmaz, bir haftada kapkara olmuş bile...Sürekli bir aktivite halinde...
Sabah kalkar kalkmaz pijamalarıyla bahçeye fırlıyor, etrafı suluyor, karıncalarla konuşuyor, bisikletiyle yapışık bir hayat sürüyor...
Kahvaltı zamanı kurt gibi acıkmış oluyor...
Gerçi sürekli bir şeyler yeme modunda, bahçeden biber ve taze sogan koparıp koparıp kemiriyor...
Denize kendini atıp "dondum Didemmmmm" diye bağırıyor, dudaklar morarıyor ama asla pes etmek yok::)))Öğlen yemeğini zor bekliyor masada çatal kaşık elinde "yemek !, yemek !"
Öğleden sonra uyumazsa benim şaşkın oğlum akşama pili bitiyor ve bayılıyor ama akşam üstü 6-7 gibi de biraz huysuzluk tavan yapıyor:::)))
Onun bu halleri beni nasıl mutlu ediyor anlatamam, çıplak ayak dolaşıyor, toprağa basıyor, börtü böcekle konuşuyor, televizyon izlemeyi unutuyor vs vs....
Gideli 2 hafta oluyor gecen hafta sonu yanındaydım ,beni uğurlamak istemedi, "bende geleceğim" dedi, dedi ama ne yardan ne serden geçemedi, orada kalmak daha cazip geldi, çok da iyi oldu...
Bana kalan ise özlem ve hasret, hemde burnunun direğini sızlatan bir özlem...
Tek tesellim mutlu olması ve güvende ananesiyle olması::)))
Bu arada biz de kocacımla tam 4,5 seneden sonra sarılıp uyumaya devam ediyoruz, nasıl özlemişim, Demir Efendi doğduğundan beri aramızda, bizim için en büyük mutluluk gece yattığımızda üçümüzün ayaklarının birbirine değiyor olması...
Bu yüzdendir ki; bu konuda hiç kimseyi ve hiç bir araştırmayı ciddiye almayışım....::))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder